بودم ...
سنگی خارا ...
قطعه ای از کوهی استوار ...
پاره ای از صلابت و قوام ...
جدا شده از قله ای رفیع ...
چه رفته است مرا که چون تکه سنگی ملعبه کفشهایی تا به تا شده ام ...!!!!!!!!!!
که سوقم دهد به ماندابها و خاکروبه های متعفن و زشت ترکیب ....
که اینگونه به تحقیر راهم به کَلجان افتاده و عزیز چشم کَنّاسم !!؟؟؟
✒️ در روابط اجتماعیمان رکورد نزنیم ;
رکورد زدن افتخار آمیز است ، متمایز کننده است و گاهی شخص را مبدل به یک برند می کند .رکورد در ابراز محبت ، رکورد در اهتمام به سایرین ، و رکورد در دگر خواهی از انواع اینهاست .
گاهی شخص رکورد زن تافته ای جدا بافته می شود ،گاهی دوست داشتنی و گاهی ستودنی .
مسئولیت رکورد زن بیش از دیگر افراد است اورا متعهد و متهمّم می کند .به تدریج شخص دلخواسته های خودرا در گرو خواسته ی دیگران می بیند ، آنچه را میخواهد که دیگران می پسندند ، و آنرا می پسندد که دیگران را ایده آل است .واین باور رفته رفته ، منشور اخلاقی و ارتباط اجتماعی دیگران نیز می شود و برای دیگران هم این باور که "انچه ما میخواهیم ، همان خواستنی است" نوعی توقع و انتظار را منتج می گردد که مسئولیت رکوردزن را بیشتر و البته دشوارتر می سازد.
شاید باید روی غرفه های روابط اجتماعیمان اتیکت و برچسب قیمت بزنیم و ما‌به‌ازای هر اهتمام‌ورزی، هر بذل محبت ، و هر دگر خواهی را مشخص کنیم تا هرکس بقدر نرخی که می پردازد مشمول لطف و توجه ما قرار گیرد .اینگونه نه کمفروشی ای رخ می دهد و نه حراج توجهات و جانفشانیها . و این موقع است که ارزش لطف و نوعدوستی ما زیر سوال نزفته و انگشت اتهامی بسوی ما نشانه نمی رود.
محکوم به امور ناکرده و موظف به امور کرده ی خود نشده و مانند زاهدی تنها بواسطه یک خبط ، زبان زد خاص و عام نمی شویم حال انکه در جایی دیگر شریری بخاطر یک کار پسندیده مورد ستایش قرار می گیرد .!!!!!!!
چه خوب است روی تک تک ویژگیهای اخلاقی ای که مایلیم صرف دیگزان کنیم برچسب قیمت بچسبانیم تا احیانا از سوی دیگران برچسب بی توجهی و لاقیدی نخوریم .
اینگونه ، هم ارادتمان به دیگران باور پذیرتر است و هم روح ایثار و نوعدوستی مان از سوی دیگران ، یک عادت تلقی نمی شود و هرگز این مواهب در ما نمی میرد . " بیایید با اتیکت باشیم "
#وحیدکیاپور
